Eduard Visser, † 28 mei 1945

eduardvisser-pasfoto-grootEduard Visser werd geboren op 10 september 1925 te Zuid-Beijerland als vijfde kind van Meeuwis Visser (2 oktober 1894, Zuid-Beijerland) en Maria van Aken (6 oktober 1893, Arnhem). Het echtpaar Visser kreeg negen kinderen: zes zoons en drie dochters. Hij staat vermeld op het Monument Burgerslachtoffers WO2 Korendijk

Om ongelukken te voorkomen

Op last van de Duitsers moest een groot deel van westelijk Nederland in februari 1944 worden geëvacueerd. Ieder moest zijn eigen evacuatie-adres zien te vinden. Dat gold ook voor het gezin Visser, destijds woonachtig aan de Dorpsstraat A84 (later werd dat nummer 58) te Zuid-Beijerland. Het gezin Visser was voor het grootste deel naar Westervoort geëvacueerd. Daar kreeg men onderdak bij de broers en zusters van Maria Visser-van Aken. Meeuwis Visser, Maria en het jongste kind, Mees, vonden onderdak bij de familie F. Dorrestein aan de Karthuizerstraat. Dochter Hennie en de zoons Eduard en Leen vonden onderdak bij Willem Bennik aan de Veerweg. Deze was getrouwd met Grada Wilhelmina van Aken en had een zoon die eveneens Willem heette. De drie kinderen Corrie, Marie en Henk vonden onderdak bij de familie Verbeek aan de IJsseldijk. De zoons Jan en Huib tenslotte waren niet zo ver weggegaan. Huib vond onderdak bij A. W. Monster aan het Vuurbaken en ook Jan verbleef in Oud-Beijerland.

Op 11 april 1945 begon de bevrijding van de Veluwe door de oversteek van de IJssel bij Westervoort en noordelijker bij Wilp. De brug op de weg van Arnhem naar Westervoort was door de Duitsers opgeblazen. Eerst werden de Duitse stellingen aan de westoever van de rivier bestookt door artillerie, waarna the 48th Highlanders (1st Battalion) van het Canadese leger overstak in amfibievoertuigen. Direct werd er een pontonbrug gebouwd en het duurde niet lang voor er een sterk bruggenhoofd werd gevormd. In de weken daarna werd ook de rest van Nederland bevrijd en op 5 mei 1945 werd in hotel “De Wereld” te Wageningen de officiële capitulatie van de Duitse troepen een feit.

Na de bevrijding werd de pontonbrug veelvuldig gebruikt. Deze was aangelegd naast de oorspronkelijke brug over de IJssel die onherstelbaar was beschadigd door de Duitsers. De plaats van de pontonbrug was zodanig gekozen dat verkeer gebruik kon maken van de bestaande opritten vanuit de uiterwaarden naar de IJsseldijk. Aan de kant van Westervoort, nog gedeeltelijk op de oprit, werd al snel na de bevrijding van Westervoort een Duitse antitankmijn ontdekt. Voor personen was dit niet gevaarlijk, maar voertuigen werden er angstvallig uit de buurt gehouden. Op 28 mei 1945 dacht een soldaat, belast met de wacht bij de brug, er goed aan te doen de mijn uit te graven en te verwijderen. “Om ongelukken te voorkomen”, zo liet hij weten aan het groepje jongens dat zich die dag op die plaats bevond.

Terwijl hij begon met het uitgraven stonden Eduard en Leen Visser en hun 15-jarige neef Willem Bennik erbij te kijken. Op het moment dat het uitgraven bijna was voltooid werd Leen weggeroepen. Toen hij vlakbij de woning van zijn oom was, aan de Veerweg, begon de Amerikaan met het optillen van de mijn. Het explosief ontplofte meteen zodat niet alleen de soldaat het leven liet, maar ook Eduard Visser en zijn neefje op slag dood waren. Toen in de dagen daarop een onderzoek werd ingesteld door de mijnopruimingsdienst, kwam men tot de slotsom dat de Duitsers onder de antitankmijn een boobytrap moesten hebben aangebracht. De mijnopruimingsdienst benaderde dit type altijd met de grootst mogelijke voorzichtigheid, want mijnen voorzien van een valstrik waren meer regel dan uitzondering. Wanneer de mijn omhoog getild werd ging deze vanzelf af. Specialisten bepaalden daarom eerst altijd of er onder de betreffende mijn nog een tweede zat. Omdat de begraafplaats van Westervoort middenin in een mijnenveld lag werd Eduard Visser begraven in Zevenaar, 10 kilometer verderop.

Foto’s en afbeeldingen Eduard Visser

De pontonburg bij Westervoort.

eduardvisser-pontonbrug

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *