Terug naar de indexpagina – Uitleg over tribunaalverslagen in de krant
J. H. Uiterlinde te ‘s-Gravendeel
Aanklacht 14 februari 1947
J. H. Uiterlinde, tuinder te ‘s-Gravendeel, werd ten laste gelegd, dat hij van Jan. ’42 tot Nov. ’42 sympathiseerend lid van de N.S.B. geweest zou zijn en zou hebben bijgedragen aan den N.V.D. Voorts zou hij werkzaam geweest zijn voor W.H.N. en tenslotte zou hij zich in Jan. ’43 vrijwillig gemeld hebben voor de Waffen SS. Aangaande de ten laste legging, dat hij voor W.H.N. gecollecteerd zou hebben, vertelde besch. hoe hij zelf thuis armoede geleden had en nu blij was ook eens iets voor anderen te kunnen doen. Hij had in de meening verkeerd, dat deze instelling niets anders was dan die, welke men voor den oorlog crisis-comité genoemd had, zoo zeide hij, en de instelling lokte hem temeer aan, daar hij bevond, hoe er veel meer geld aan de armen en behoeftigen werd uitgekeerd dan er opgehaald was, Hij zeide gecollecteerd te hebben op verzoek van het buurtschapshoofd Huison, maar beweerde, dat het hem ten eenen mate onbekend was, dat W.H.N. een instelling was, die met de N.S.B. in verband stond, Hij had 4 of 5 maal gecollecteerd. Als tuindersknecht had hij in Dordt gewerkt, zoo vertelde hij, maar nadat hij daar ontslagen was, en nog een campagne op de Suikerfabriek Puttershoek werkzaam was geweest, had het Arbeidsbureau Dordt hem naar Duitschland gezonden, aldus besch. Daar had hij, toen hij pas in een stad was en als vreemde twee Hitlerjugend-jongens den weg vroeg, deze knapen een en ander van zijn fabriek verteld en spoedig daarna werd hij gearresteerd en werden hem verhooren afgenomen. Men meende, beweerde besch., dat ik een spion was, en ik mocht niet meer met verlof naar Holland, waar m’n moeder heelemaal alleen was. Van enkele Duitschers had verd. echter, zoo hij zeide gehoord, dat men bij de Waffen SS niet werd aangenomen, wanneer men een vonnis achter den rug had en hij besloot een poging te wagen verlof te krijgen voor aanmelding bij de Waffen SS te Rotterdam, daar hij, zoo hij beweerde, meende, dat men hem toch niet aannemen zou, omdat hij reeds eenmaal veroordeeld was Zoo gelukte het mij, aldus besch. naar Rotterdam te komen, waar ,ik me meldde, maar prompt afgewezen werd ; ik zag toen kans mijn moeder te bezoeken aldus besch. Later was de toetredingsvoorwaarde van de SS, dat men geen vonnis achter den rug mocht heb-ben, opgeheven en, zoo vertelde besch., toen had hij bericht gekregen, dat hij zich alsnog kon melden. Op deze gelegenheid was hij echter niet ingegaan. De verdediger, Mr. van Marwijck Kooy, vond het reit, dat besch. gecollecteerd had voor W.H.N. zeer begrijpelijk, gezien de geringe ontwikkeling van besch. en de listige propaganda van de N S.B., zooals de groote subsidies, die door haar verleend werden waardoor veel meer uitgegeven kon worden dan was opgehaald in een gemeente. Spr.s cliënt was niet erg slim ! Wat het vrijwillig melden bij de Waffen SS betreft, spr. vond, dat alleen door die melding het belang van het Nederlandsche volk nu niet zoo geschaad was, en de verd. zeide zelfs te overwegen besch. een pluim te geven voor z’n leepe handelswijze, waardoor het hem mogelijk was naar Holland te komen om zijn moeder te bezoeken. De voorz., Mr. De Jong, merkte op dat besch. dus wel leep genoeg was om een manier te ontdekken om naar Holland te komen, maar niet slim genoeg om te begrijpen, dat Nederland nog steeds met Duitschland in oorlog was en dat de W.H.N. verwant was aan de N.S.B. Leepe menschen zijn nu eenmaal niet altijd slim”, vond Mr. Van Marwijck Kooy Hij vroeg onmiddellijke in vrijheidsstelling voor zijn cliënt, waarvoor het tribunaal geen termen aanwezig achtte. De uitspraak werd bepaald op 25 Februari as. te Oud-Beijerland.
Uitspraak 26 februari 1947
J.H. Uiterlinde, tuinder te ‘s-Gravendeel, werd een interneeringsstraf opgelegd, eindigend op 1 Mei 1947. Bovendien werd hij uit beide kiesrechten ontzet terwijl hem tevens het recht werd ontzegd te dienen bij de gewapende macht.
