Annee Andeweg, † 17 januari 1945

annee- andeweg-pasfotoAnnee Andeweg werd geboren op 1 september 1884 te Zuid-Beijerland als zoon van Gerrit Andeweg en Elisabeth Anna Marcus. Op 6 februari 1913 trouwde hij te Strijen met Lena van Santen (3 december 1884, Strijen). Het echtpaar kreeg één dochter en drie zoons: Elisabeth Anna Andeweg (14 maart 1914, Zuid-Beijerland), Petrus Andeweg (9 september 1915, Zuid-Beijerland), Gerrit Joost Andeweg (6 augustus 1919, Zuid-Beijerland) en Joost Andeweg (19 mei 1925, Zuid-Beijerland). Hij staat vermeld op het Monument Burgerslachtoffers WO2 Korendijk

Een donderslag bij heldere hemel

Annee Andeweg was werkzaam als huisschilder en zijn werkplaats was gevestigd aan de Dorpsstraat te Zuid-Beijerland. Toen in februari 1944 werd besloten dat grote gebieden in de Hoeksche Waard moesten worden ontruimd, vanwege de inundatie van het gebied, vond hij met zijn gezin onderdak bij zijn neef (oomzegger) bakker Piet van Santen, op het adres Mookhoek 103 te Strijen. Vanaf het najaar van 1944, toen het zuiden van Nederland werd bevrijd, werd het voor de bewoners in Strijen en omgeving steeds gevaarlijker. Toen er eind oktober door de geallieerde bommenwerpers duikaanvallen werden uitgevoerd bij de Moerdijkbruggen, braken op verschillende plaatsen in Strijen de ruiten. De scholen werden gesloten vanwege het grote aantal gebroken ruiten en het gebrek aan kolen. Doordat de beschietingen door de geallieerden vanuit Brabant dagelijks toenamen, was het in deze omgeving erg onveilig.

Op een mooie heldere dag maakte Annee Andeweg achter de schuur een praatje met enkele buurtbewoners, toen er op enkele meters afstand zes of zeven granaten insloegen. Het storingsvuur, bedoeld om eventuele vijanden te verjagen, was afkomstig van de Engelsen uit Moerdijk. Er werden geen huizen geraakt, alle granaten ontploften op straat en op de kruising van de Mookhoek en de Schenkeldijk. Annee en de andere mannen werden meteen tegen de grond geslagen. Buurtbewoners namen hun schuilposities in, uit angst voor meer granaten, terwijl vanuit de kruitdampen hulpkreten van de getroffenen klonken. Elf personen bleken verwondingen te hebben opgelopen. Een vijftal personen uit Rotterdam, naar de Mookhoek gekomen om aardappelen te kopen, leek er het ergst aan toe en lag hevig bloedend op straat. Op hun fietsen, uitgerust met pittobanden (dat waren surrogaatbanden, gemaakt van oude autobanden en vernoemd naar de surrogaat pittokoffie uit die tijd), waren ze midden op de weg volledig onbeschut tegen de rondvliegende granaatscherven. Toen er twee dokters uit ‘s-Gravendeel ter plaatse kwamen kregen deze fietsers al eerste medische hulp. De verwonding van J.F. Barth, een van de mannen met wie Annee had staan praten, werd in eerste instantie als ongevaarlijk ingeschat. Toen later duidelijk werd, dat die ene granaatscherf die hem had ge-troffen een slagaderlijke bloeding in zijn bovenbeen had veroorzaakt, was het te laat en overleed hij.

Annee Andeweg was geraakt door vele kleine scherven. Nog liggend op de grond en deels verdoofd door de granaatinslagen had hij zich kruipend om de garage in de richting de bakkerij van Van Santen weten te werken. Hij werd daar aangetroffen door personen die juist hun schuilplaats verlieten en werd naar binnen gedragen. Arie Visser, in het bezit van een EHBO-diploma, verbond de wonden van Annee in afwachting van een dokter. Van de elf gewonden moesten er uiteindelijk zeven naar het ziekenhuis. Wat betreft Annee werd vastgesteld dat hij geluk had gehad en niet naar het ziekenhuis hoefde. Die maandag gaf de dokter instructies aan Lena, de echtgenote van Annee, met het advies hem goed in te gaten te houden vanwege het risico van een shock. De dokter beloofde iedere twee dagen langs te komen en bleef dat in de weken daarna ook telkens doen. Op 19 december 1944, één dag na het incident, schreef Lena in een brief aan haar dochter en schoonzoon: “Nou Bets en Henk, stel je eigen maar gerust hoor, want vader is er wonder boven wonder nog goed afgekomen”.

In de weken daarna ging het aanvankelijk steeds beter met Annee. Aan zijn rechterbeen was hij gewond aan zijn enkel. Ook aan zijn linkerbeen en op zijn zitvlak had hij flink wat verwondingen. De dokter stelde vast dat de scherfjes zo klein waren dat er niet hoefde te worden geopereerd. De wonden genazen allemaal maar Annee bleef bedlegerig. Vanwege het bloedverlies voelde hij zich zwak en door een forse spierpijn kon hij zich in bed alleen met behulp van anderen omdraaien. Het aanvankelijke optimisme over zijn herstel sloeg na enkele weken om in ongerustheid. Doordat ook zijn kaken verstijfden werd het toedienen van voedsel steeds moeilijker. Toch kwam zijn overlijden op 17 januari 1945 nog onverwacht, toen hij even na vier uur in de middag nog was omgedraaid in zijn bed. Annee Andeweg, die uiteindelijk overleed aan de gevolgen van tetanus, werd begraven op zaterdag 20 januari 1945 op de Algemene Begraafplaats te Strijen. Zijn naam staat op het monument te Strijen dat in 2009 werd onthuld, ter herdenking aan de burgerslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog.

Foto’s en afbeeldingen Annee Andeweg

Annee Andeweg met zijn echtgenote, Lena van Santen. Deze foto werd gemaakt bij hun huwelijk in 1913.

annee-andeweg-metvrouw

Een groepsfoto uit 1913 (huwelijk Annee en Lena).

annee-andeweg-groepsfoto

Een schilderij van de werkplaats van Annee, Dorpsstraat te Zuid-Beijerland

schilderswerkplaats-andeweg-zuidbeijerland

Bakkerij Van Santen, Mookhoek.

bakkerijhvansanten-mookhoek

Café de Schenkhoek, circa 1938 (Hoek Strijensedijk).

cafedeschenkhoek-ca1938 -hoekstrijense dijk

Mookhoek (bij de kruising met de Schenkeldijk).

strijen-mookhoek-01

Mookhoek (bij de kruising met de Schenkeldijk).

strijen-mookhoek-02

Familieberichten

rouwadvertenties-annee-andeweg

Rouwkaart

rouwkaart-annee-andeweg

Laatste rustplaats, begraafplaats Strijen

annee-andeweg-begraafplaats-strijen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *