Op 14 augustus 2009 maakten Henk van den Heuvel en Ad van Bergeijk (bewoner van de Oudendijk te Piershil) een wandeling door de polder Klein-Piershil. Op zoek naar het zoeklicht. Waar Piershillenaar Krijn Bakker zich vooral herinnert dat er bij de houten barakken ook een reusachtig gehoorapparaat stond opgesteld, zo herinnert Ad van Bergeijk (geboren in 1936) zich een verhoogde stellage met een mitrailleur. “Het gebied was erg drassig”, zo verklaart hij. Dat was ook de reden dat de twee barakken, bedoeld voor Duitse manschappen, geplaatst waren op grote houten vlonders. Ad van Bergeijk bracht een deel van z’n jeugd door op de boerderij van z’n oom aan de Oudendijk. In familiekring werd deze enige boerderij in de polder Klein-Piershil ook aangeduid als de Elizabeth-hoeve (‘geen idee waar die naam vandaan komt’). Na de watersnood ging de vader van Ad, Koos van Bergeijk, ‘op stee’. Toen het tijd was voor Ad en en zijn echtgenote Jobje om zelf de boerderij te gaan runnen gingen zijn ouders wonen in het huisje daarnaast. Tegenwoordig (2009) wonen Ad en Jobje zelf in dat huis nadat eerst zoon Arjo van Bergeijk de boerderij had overgenomen (en nog later naar Frankrijk emigreerde en de stee verkocht aan de Familie de Bonte). Dit huisje staat bijna op dezelfde plaats als het oude knechtshuisje dat in de watersnood (toen bewoond door de familie Cor Veerman) verloren ging, alleen iets meer landinwaarts.
Fotoserie 1 – Op zoek naar het zoeklicht
Op stap met Ad van Bergeijk. De vlag staat op de plaatst van het Bosman-molentje wat daar heeft gestaan. De derde en vierde foto zijn gemaakt bij de sloot, 620 meter vanaf de Oudendijk.
“Er heeft in dit land ook een watergemaaltje gestaan, van Adam van Bergeijk”, aldus Ad tijdens de wandeling over zijn oude land. Ook heeft er jarenlang een Bosman-molentje gestaan in deze buurt. Aangekomen op de plek waar die molen heeft gestaan steekt Van Bergeijk een stok met een vlag in de grond. “Dat heb ik aan De Bonte beloofd, de betonnen voet zit hier namelijk nog steeds in de grond”. Enkele stappen verder beschrijft hij de twee Duitse barakken waar hij als kind wel eens in de buurt kwam. “Maar voor de juiste plaats van het zoeklicht moeten we verder de polder in”, aldus Van Bergeijk. Zo’n 120 meter verder (richting Spui) komen we aan bij een sloot. “Hier aan de overzijde, dertig meter verder, daar stond het zoeklicht”, weet hij zich nog prima te herinneren. Een plaats waar niemand mocht komen, “verder dan de barakken kwamen buitenstaanders niet”. Gevraagd naar een schatting van het aantal meters dat het zoeklicht zich van de Piershilse Oudendijk vandaan bevond begint Ad van Bergeijk alle lappen grond met mij onbekende maten bij elkaar op te tellen. Samen worden we het erover eens dat de tocht vanf de dijk naar het zoeklicht zo’n 650 meter moet zijn geweest. Vanaf de dijk tot het Bosman-molentje 500 meter. Dan nog 120 meter tot de sloot en 30 meter verder voor de exacte locatie.
Fotoserie 2 – Op zoek naar het zoeklicht
Bovenaan een foto richting Oudendijk. De andere drie foto’s zijn gemaakt vanaf de Oudendijk. Daar waar het pad begon dat door de Duitsers werd bewandeld om bij de barakken en het zoeklicht te komen.
