Op het in 1998 onthulde Korendijkse herdenkingsmonument te Piershil staat de naam van Cornelis Kraak, hij overleed in 1942 op 20-jarige leeftijd. Het gezin Kraak woonde aan de tegenwoordige Damsteeg te Nieuw-Beijerland, vroeger werd het adres van hun woning aangeduid als Wijk B, nr. 31 te Piershil. De man des huizes was Cornelis Pieter Kraak (17 februari 1885 – 1 mei 1962), hij was getrouwd op 23 juli 1913 met Willempje van Bochove (22 maart 1889 – 23 maart 1971). Ze kregen zes kinderen, de oudste was een meisje, daarna volgden vijf zoons. Het huis was gelegen aan de Kreek bij Nieuw-Beijerland, net over het bruggetje. De Kreek was een fijne plaats om te vissen, te roeien en te schaatsen. De familie had daar een tuinderij met o.a. tomatenkassen, perzikkenkassen, fruitbomen en aalbessenstruiken. Iedere dag werd de oogst opgehaald door een veilingauto. De laatste pachter van het bedrijf was de jongste zoon Ies, hij heeft het bedrijf nog lang voortgezet.
De derde zoon werd geboren op 16 juni 1921, Cornelis (roepnaam Kees) volgde een opleiding bij de Marine in Vlissingen. Op 27 februari 1942 kwam hij om het leven, als Matroos I aan boord van de Hr.Ms. Java. Op 27 en 28 februari 1942 woedde in de Javazee een zeeslag tussen een Japanse invasiemacht en een vloot Australische, Amerikaanse, Britse en Nederlandse schepen. Op 27 februari, een half uur voor middernacht, werden zowel Hr.Ms. De Ruyter als Hr.Ms. Java tot zinken gebracht. De fatale torpedo voor de Hr.Ms. Java was afkomstig van de Japanse kruiser Nachi, liefst 491 van de 512 opvarenden kwamen daarbij om het leven. In totaal werden drie Nederlandse schepen, Hr.Ms. Java, Hr.Ms. Kortenaer en Hr.Ms. De Ruyter, tot zinken gebracht, daarbij kwamen 915 marinemannen om het leven.
Het nieuws kwam hard aan
Het nieuws in Nederland kwam hard aan, hoe de ouders van Kees zijn geïnformeerd is niet meer te achterhalen. Na enkele dagen kwamen in de kranten de eerste berichten over deze slag, het was al snel duidelijk dat het er voor de betrokkenen slecht uit zag.
Herma van der Heijden-Kraak schreef in 2015: ,,Het erge is dat mijn oom nooit thuis gekomen is, hij verdronk bij de slag in de Javazee. Mijn oma is altijd op hem blijven wachten. Ik ben in 1950 geboren, als kind van na de oorlog heb ik het verlies van mijn oom gevoeld. Het grote portret van oom Kees aan de wand voelde aan als een bedreiging. Er was wat mee, maar er werd niet over gepraat. In de familie bestaan nog 9 brieven. De eerste brief is van 28 september 1938, vanuit Vlissingen, de andere van 9 november 1938. Dan drie brieven op zee en vanuit Indië in 1939. Dan nog weer een brief vanuit Den Helder en een brief vanuit Vlissingen in 1939. Daarna een brief uit Surabaja en Batavia en de laatste van 14 november 1939 uit Surabaja. Misschien was het daarna niet meer mogelijk om post te versturen, dat weet ik niet. Mijn zus heeft een stukje voorgelezen door de telefoon: Kees bedankte voor de gebreide sokken die moeder opgestuurd had. Hij moest er maar het beste van maken en hij voelde dat hij geen echt thuis had”.
Cornelis Pieter Kraak en Willempje van Bochove hebben uiteindelijk aangifte gedaan van zijn overlijden op 1 juli 1948, ruim zes jaar na zijn dood.
Herdenking
De omgekomen mannen worden herdacht op het Karel Doorman-monument, op het Nederlands ereveld Kembang Kuning te Surabaya, Indonesië. Op dit ereveld staat een opgedoken scheepsbel, het is de bel die door de Vereniging Onze Vloot bij de eerste indienststelling in 1925 aan Hr.Ms. Java is uitgereikt. Als randschrift staat op de bel: “Elke aanslag zy een beroep op uwe trouw aan het vaderland” .
De naam van Kees Kraak staat op het Herdenkingsmonument Korendijk, de familie was aanwezig bij de onthulling van het monument. Herma: ,,Wij zijn met 4 broers en een zus van oom Kees bij de opening geweest. Ze zijn intussen allen overleden. Het grafmonument ervaren wij als zijn graf, dat is heel belangrijk voor ons omdat oom Kees geen ander graf heeft”.
Foto ‘Vlag halfstok in Piershil’ – 1946
Op deze foto van de school in Piershil is te zien dat de vlag halfstok hangt. Dat was vanwege de herdenking van de slag in de Javazee, vier jaar daarvoor. De slag in de Javazee (27 en 28 februari 1942) werd gestreden tussen een geallieerd eskader onder commando van de Nederlandse schout-bij-nacht Karel Doorman en een Japanse invasievloot met troepen voor de aanval op Java. De zogenaamde ‘Striking Force’, bestaande uit 41 Nederlandse, Amerikaanse, Britse en Australische marineschepen, moest het onderspit delven. Er kwamen ruim 2000 manschappen om, waaronder Karel Doorman zelf.
Foto’s ‘Familie Kraak’
Moeder Kraak met vijf van haar kinderen, Ies is hier nog niet geboren. Kees staat rechts, met een matrozenpak aan.
Cornelis Pieter Kraak en zijn echtgenote Willempje van Bochove.
Kees aan het Spui, bij Nieuw-Beijerland.
Vader en moeder, bij hun bedrijf aan de Damsteeg.
In memoriam ‘Kees Kraak’
Door de gegevens van oom Kees op te zoeken komt het verleden weer heel dichtbij. Niet alleen van hem maar van mijn opa en oma en mijn vader en het hele gezin.
voor mij is de circel rond. Ik ben heel trots om de foto,s van mijn voorgeslacht op de site te zien.
Oom Kees was een oorlogsslachtoffer. Hij heeft zijn leven gegeven voor onze vrijheid.
Herma van der Heijden-Kraak.
Mooi, maar triest verhaal. Goed dat er een monument voor deze helden is.