In de oorlog werd van alles geroofd door de Duitse bezetter. Ook paarden ontkwamen niet aan de roofzucht, via strak georganiseerde vorderingen raakten eigenaren hun dieren kwijt. Met behulp van keuringen en een strikte administratie was er geen ontkomen aan. De Duitse vorderingen waren al vooraf gegaan door vorderingen van het Nederlandse leger. De latere gemeentesecretaris Oprel liet na de oorlog optekenen: ,,Ik zie het nog voor me, dat de gehele dag door de boerenknechts met paarden van Goudswaard en Piershil langs kwamen om in Nieuw-Beijerland door de Hollandse militairen te worden gekeurd, bij goedkeuring werden de paarden meteen gevorderd.” En de toen nog jeugdige Piershillenaar Tinus Rozendaal over deze tijd: ,,Het Nederlandse leger begon al met paarden vorderen, maar daar kreeg je in ieder geval nog wel goed voor betaald. Dat ging wel anders bij de Duitsers, die haalden gewoon op wat ze wilden hebben. Alleen wanneer je een zogenaamd ‘dekbewijs’ had van een hengstenboer, dan mocht je het paard houden. De Duitsers hadden geen behoefte aan drachtige paarden, dus met die bewijsjes werd wel eens gesjoemeld. We mochten altijd wat paarden houden voor het bedrijf. Zelfs toen alles onder water stond. Maar we hebben er zat ingeleverd. Na de oorlog zijn er nog drie teruggekomen. We kregen een tip van een Korendijker dat hij in Rotterdam een kar had gezien met de naam van Freek Ampt daarop. Die bleek in gebruik te zijn bij een aardappelhandelaar, een oud NSB-er. Hij had de kar gekocht of gekregen van de Duitsers. We zijn daar meteen op af gegaan. Freek zijn kar terug, wij ons paard terug. Er is ook nog een paard teruggekomen uit Noord-Holland en ook een uit Nunspeet. Die stonden geregistreerd en waren daar tijdelijk ondergebracht. Mijn broer is op zijn fiets het paard in Nunspeet gaan halen.”
Documenten ‘Paardenvorderingen’
Niet alles echt gelezen maar wat een mooie verzameling documenten. Ik weet uit de overlevering van mijn vader (Piet Plaizier, Mijnsheerenland) dat hij ook een paard moest afleveren. Hij heeft dit paard voor hij hem/haar moest komen afleveren zo vermoeid dat het snot uit de neus kwam en gezegd dat het paard ziek was. Hij moest heel snel weer naar huis. Men was bang dat dit paard de andere paarden zou besmetten.