Knipsel ‘Arie hield verrekijker over aan Dolle Dinsdag – AD Rotterdams Dagblad, editie Hoeksche Waard, 5 september 2014
“Deze verrekijker heb ik van de Duitsers gepikt, op Tiengemeten. Na de oorlog is er door jagers wel 250 gulden voor geboden”. De Zuid-Beijerlandse weduwnaar Arie van Geemert, geboren op 13 mei 1921, is gehecht aan zijn ‘Rodenstock 6×30 Dienstglas’.
Als bewoner van het eiland in het Haringvliet was dat voor hem een vertrouwde plaats om zich aan verplichte arbeid in Duitsland te onttrekken. Nadat in maart 1944 het eiland werd geïnundeerd, om een eventuele invasie te bemoeilijken, mocht zijn werkgever Jaap Vos achterblijven. “Er waren ook Duitse soldaten aanwezig, ik sprak hen regelmatig. Eén van hen sprak opvallend goed Nederlands, vloeiend bijna. Met een mooie verrekijker speurden de Duitsers de horizon af”. Op dinsdag 5 september 1944 werd Arie door een zichtbaar ontstelde Jaap Vos te verstaan gegeven ‘Als je nu niet snel doet wat ze zeggen dan schieten ze je door je kop’. Op deze ‘dolle dinsdag’ kozen veel Duitsers door aangedikte geruchten over de bevrijding van Nederland het hazenpad. Met paard en wagen, samen op de bok met zijn maat Piet Barendregt, meldde Arie zich bij de ‘ijzeren keet’. Zestien Duitsers en alle uitrustingen werden ingeladen, eindbestemming veerpont. Snel na vertrek stuurde Arie met opzet richting een diep spoor naast de weg, onzichtbaar vanwege de inundatie van het eiland. “De kar zakte scheef, ik draaide me om schreeuwde ‘absteigen, duwen’. Omdat ik tijdens het duwen de paarden strak hield kwam er bijna geen beweging in die kar, tot ik de teugels wel moest laten vieren”. Tijdens alle commotie zag Arie zijn kans schoon, hij pikte snel de verrekijker vanaf een krat. “Tijdens het ontladen viel de afwezigheid van die verrekijker op. Ik in mijn rats natuurlijk, gelukkig zei veerman Jo Troost tegen de Duitsers dat het tijd was om te vertrekken”.
Als medewerker van de buitendienst van de Piershilse windmolenbouwer Bosman maakte Arie bijna dertig jaar later een trip naar Lüneberg in Duitsland. “We moesten in opdracht van een boer twee molens plaatsen. ‘s avonds werden we thuis bij hem uitgenodigd voor een drankje. Hij sprak heel goed Nederlands, vloeiend bijna”. De mannen spraken over hun werk, ook de oorlog werd aangesneden. “Ik vertelde mijn verhaal van de verrekijker en het ‘absteigen’. We werden meteen door hem op grove wijze de deur gewezen”. De volgende dag kwam de boer in zijn Landrover aan scheuren. Hij deelde wat drankjes uit aan de werkmannen, als laatste ging hij naar Arie. “Sorry voor gisteren”, zo sprak hij, “ik was destijds één van die soldaten. Wat heb jij ons in de maling genomen! Maar ik weet zeker dat ik hetzelfde gedaan zou hebben, haha”. De twee mannen namen tenslotte hartelijk afscheid van elkaar. “Wie had dat nou kunnen denken? Hij gaf me zelfs nog 150 mark mee voor onderweg”.
Andere publicaties op deze website over dit onderwerp:
2014 – De getuigenis van Arie van Gemert (klik hier)
2014 – De videogetuigenis van Arie van Gemert (klik hier)
2015 – Toen de oorlog begon deel 8 (Tiengemeten) – AD RD (klik hier)
Foto’s ‘De verrekijker van Arie’ – 13 augustus 2014
De verrekijker is inmiddels door Arie geschonken aan het Museum Hoeksche Waard te Heinenoord.
