In de Zwarte Soldaat, het lijfblad van de Weerafdeling van de NSB, werd in maart 1942 (!) teruggekeken op de meidagen van 1940, in het artikel ‘wat er in de Hoeksche Waard gebeurde’.
Het was op een eiland, afgesloten van de buitenwereld door Spui, Oude Maas, Dordtsche Kil en Haringvliet. In de oorlogsdagen heeft, behalve een enkele man, geen Duitscher dit eiland betreden en het oorlogsgeweld is vrijwel ongemerkt er aan voorbij gegaan. Ongemerkt, eigenlijk niet, want de bevolking had enkele dooden te betreuren, daar men inwoners uit zenuwachtigheid heeft neergeschoten. Het gerucht wilde, dat een afdeelingscommandant van 14 R.A. reeds op den eersten dag in een kippenhok vluchtte, doch hoe dan ook, in den loop der gebeurtenissen vertrok hij met zijn afdeelingsauto naar Den Briel, waar hij het einde afwachtte. Van den gasofficier van groep Spui verhaalt de historie, dat hij sliep in de kluis van de boerenleenbank en andermaal werd aangetroffen, weggedoken in een hoek van een kelder met zijn helm op. Bij één der afdeelingen artillerie raakte een kapitein zoek. Een luitenant, genaamd Levinson, nam het commando over en trok met zijn hebben en houden naar Den Haag, waar hij zich ter beschikking stelde (lees: veilig stelde, want hij had de opdracht, zich bij zijn groepscommandant te melden, hetgeen een kornet en enkele manschappen inderdaad hebben gedaan). Anderen van deze afdeeling artillerie hebben gepoogd boeren kleeding af te dwingen om vermomd te vluchten, waarbij zij werden betrapt. Zonder dat hiertoe aanleiding’ was, maakte men op dit eiland stukken geschut onklaar en verwijderden officieren onderscheidingsteekenen van hun uniformen. Indisciplinair gedrag van officieren was schering en inslag en nadat zich boven dit gebied eenige malen vliegtuigen hadden laten zien, bleven de manschappen de verdere dagen grootendeels binnenshuis, wanneer althans de troepen niet weer van plaats moesten veranderen. Verdere bijzonderheden en naam en toenamen willen wij den lezers sparen.
