In school was tot 1944 weinig te bemerken van de oorlog. Alles ging het oude gangetje. Wel kwamen de kinderen met allerlei verhalen over de oorlog, het één al mooier dan de ander, meestal sterk overdreven. Sommige schoolbehoeften waren moeilijk te bekomen, vooral met het handwerkmateriaal was het treurig gesteld. Alleen met textielpunten lukte het nog wel eens. Het hoofd der school, de heer Klippel, moest het aantal meisjesleerlingen opgeven. Naar aanleiding daarvan werd er een aantal punten toegekend. Gelukkig hadden we voldoende voorraad om met hetgeen dat nog te bekomen was de oorlog door te komen. Tijdens de 15 maanden evacuatie hadden we natuurlijk niets nodig. Nog lang na het einde van de oorlog bleef het textiel schaars en tot in 1948 moest men nog gebruik maken van textielpunten. Men moest stad en land aflopen om iets op handwerkgebied te bemachtigen. Een oud-Piershillenaar, schipper J. Breure was zo goed om handwerkmateriaal mee te brengen uit België. Daar was al veel te bekomen in 1946 zonder textielpunten. Dat land was ook veel eerder bevrijd. Tijdens de oorlog, 1940-1945, waren veel artikelen op de bon, o.a. levensmiddelen en textiel. Met een distributie stamkaart kon men op het gemeentehuis de begeerde bonnen halen. Hier een afbeelding van een textielkaart, waarvan de meeste bonnen gebruikt zijn.
(uit het dagboek van Juffrouw ‘t Hart)
Rekeningen en bonnen – School Piershil
