Toen de oorlog begon: deel 8 (Tiengemeten)

Knipsel ‘Toen de oorlog begon – deel 8 (De oorlogsavonturen van Arie)’ – AD Rotterdams Dagblad, editie Hoeksche Waard, 25 maart 2015

Arie van Geemert (93) woonde gedurende de oorlog op Tiengemeten. Hij beleefde daar huiveringwekkende avonturen, soms ligt hij er nog wakker van.

In februari 1944 zag Arie dat twee Duitse jachtvliegtuigen een aanval uitvoerden op een Engels vliegtuig. ,,Ze doken er telkens op, er zaten al gaten in de zijkant.” Juist toen de Duitsers zich opmaakten voor weer een aanval werd het vuur geopend door een Engelse jager. ,,Het was gelijk raak. Die Duitser tolde naar beneden en kwam precies terecht op het andere Duitse vliegtuig, ze stortten meteen neer.” Het ene vliegtuig boorde zich recht in de griendweide, het andere vliegtuig kwam schuin in het Haringvliet terecht. Wat er toen gebeurde bezorgt Van Geemert nog steeds slapeloze nachten. ,,Eén piloot was met zijn parachute in het water gekomen. In de stroming vocht hij voor z’n leven. Wij waren met z’n vieren, met een lijntouw van de rietdekkers haalden wij hem binnen.” Jaap, de oudste van de vier jongens, stond vooraan en liep als eerste naar de drenkeling. ,,Het is een mof, riep hij. Vervolgens stal hij zijn polshorloge, haalde zijn zakken leeg en kieperde hem terug in het water. Die Duitser begon meteen om zijn moeder te roepen.” Vanaf Willemstad kwam een Duitse patrouilleboot aangesneld, echter te laat om het leven te redden van de piloot. ,,Wij waren zeer verbolgen natuurlijk, maar volgens Jaap maakte verzuipen of een kogel niets uit voor een mof.” Ook onderling bleek er tussen de Duitsers weinig eerbied te bestaan voor het menselijk leven. Dat ondervond Arie toen hij op verzoek van pontbaas Jo Troost een verborgen bootje in het riet wilde gaan leeg hozen. Hij moest daarvoor naar de polder Karantijn, waar Duits geschut stond opgesteld. ,,Samen met Piet de Bus was ik aan het zwengelen, toen we ineens vier gedaanten over de dijk zagen naderen. De Duitsers bij het geschut hadden ons gehoord.” Omdat het laag water was en pikdonker die nacht slaagden de mannen erin weg te kruipen over de zandbank op de kop van Tiengemeten. Aangekomen bij het haventje troffen ze een schildwacht. ,,Na een tijdje wachten kwamen die vier lui weer terug, ze riepen die schildwacht aan. Er volgde geen antwoord en toen hij zich bewoog werd meteen een kort salvo gegeven.” Nadat de Duitsers ontdekten één van hun eigen mannen te hebben doodgeschoten konden Arie en Piet gebruik maken van de consternatie en wegkomen. De volgende dag stond Arie bij de pont toen twee Duitsers naderden, ze droegen de dode in een zeil. ,,Ze kwamen de stenen trap af, bij iedere trede zag ik zijn hoofd knikken. Bij de boot werd hij zo op de kap gegooid en aangekomen op de Hitsertse Kade werd het lichaam in een overvalwagen gesmeten.”

Aan het einde van de oorlog maakte Van Geemert nog een hachelijk avontuur mee. Bakker Buitenhuis had Arie met de houten roeiboot een lift gegeven. Dit tot ongenoegen van de Duitsers, die met een handgranaat het bootje meteen vernietigden. Aangezien de sluiswachter nu zijn vervoer naar Tiengemeten kwijt was, de oorlog was afgelopen en hij moest de sluizen van het geïnundeerde eiland open zetten, ontstond een ruzie. Arie sprong op zijn fiets en reed voor zijn leven. ,,Bij Naaktgeboren in de buurt vlogen de kogels mij om de oren. Pas achter de dijk was ik veilig. Het is eigenlijk een wonder dat ik hier nu zit.”

Andere publicaties op deze website over dit onderwerp:

Arie hield verrekijker over aan Dolle Dinsdag – AD RD (klik hier)

2014 – De getuigenis van Arie van Geemert (de langere versie van bovenstaand artikel) (klik hier)

2014 – De videogetuigenis van Arie van Geemert (klik hier)